sessiz

olacaklardan habersiz değildik aslında...sadece rol yapıyorduk tüm olağanalığıyla...

sessiz bileşimlerle iç içe geçiyorduk

şimdi sınırlarımızı biliyoruz desekte.. aynen devam ediyoruz... herkes gibi ayıp ediyoruz.

kimliklerimizden hiç sıyrılmadık.. kimi istesek oyuz...aslımız bir tek bizim bildiğimiz..

ya peki sonrası diğerlerine söylediğimiz onca yalanlar ne olacak??

bizim bile çözemediğimiz onca şeyin hesabını kendimize nasıl soracağız...??

tüm korkumuz bu mu yani...??!!

kendimiz de bizi terkeder diye mi tüm bu olanlar??

suçsuz muyuz yani??

hiç mi saygımız yok kendimize...??

açıklasak ya gerçekleri...

nedir derdimiz...??

mide bulantısı yapmıyor mu size de??

mide ilacı mı aldın gene..??

tamam geçici çözümlerin kuklası..

kendini başkarının ellerine teslim et..

kendini bu kadar sevdiğini bir de bende duyman şaşırma ifadesini tekkerrür ettirir yüzünde

sevmiyorum seni..

istemiyorum seni...

ya öncesi..

bırakma beni..

sakın...

olmaz sensiz...

eskiye çentik at..

sonra sar başa...

bulanık sesleri duydun mu..

aslında tüm olanlar bundan ibaret..

geri sar başa al..

geri sar başa al..

dırırı dırırı dırırı...

işte senin söylediklerinin hepsi bundan ibaretmiş...

seniiii

sevi... yorrr.. umm....

oysa sessiz olmalıydın

her başa aldığımda

ve

..

yine..

ama bu sefer..

tüm şarkılar bitince..

tekrar dinlemek istemiyorum seni...

şimdi sessiz bir ses biliyorum...

asıl olan..

kendimize..