27 Ağustos 2010 Cuma

kimlikler arası denge

Bazılarının bilip, bazılarının bilmediği ve bazılarının da bilmezden geldiği gibi; kimliklerim arasında dengeyi oturtmaya çalışır haldeyim.

Büyük aşkımın (laf olsun diye değil- burada 7 yıldan söz ediyoruz) hayatımda olmayı, sandığım kadar önemsemediğini düşündüğüm, hissettiğim için hayatımdan çıkarttım. Bence birine yapabileceğiniz en büyük acımasızlık; o sizi hayat kadar severken, sizin onu "dost gibi" sevmeniz, bu şekilde davranmanızdır. Süründürmektir bu. Yanlıştır.
Benzer durumu bende yaşadım. Benimle ilgili ümitlenmemesi için onunla görüşmüyorum.
O bunu Dünya'nın sonu sandı ama değildi ben buradan görüyordum. Sadece onun daha iyi olması içindi. Kısa bir süre acı ama arkasından rahatlık, uzun süreli acıdan daha insani bir seçim diye düşündüm.
Benim sevdiğim adam böyle düşünmedi. "Aramızda ne olursa olsun kopmayan bir bağ var" dedi. Bu nedenle kopartmayı denemedi bile... En sonunda yine ortak bir kararla; bunca yıllık arkadaşlığımıza, dostluğumuza, ruhlarımızın birbirine aşık taraflarına ket vurmuş olduk.
Ben onun ilk aşkıydım. Benden sonra birini sevmişti. (Şimdi o kız evli.) Ben hiç kıskanmadım bu süre içinde.. Kendimi özel sanmıştım. Anlatması zor..
En son konuşmamızda "umarım bir başkası da sana böyle değersiz hissettirmez" dediğimde, "belki başkası bana o kadar değersiz hissettirdi ki, ben sende öyle hissetme diye bu şekilde davranıyorum" dedi. Bu şu demek: sandığımın aksine, bizim aşkımızın üstünden gerçekte çok fazla su akmış. İzi kalmamış..

İlk gün hiçbir şey hissetmedim. Aramasını beklemedim.
İkinci gün yoksunluk krizi duymaya başladım. Özledim. Aramak istedim.. Aramadım!

Ve biliyor musun adını anmıyorum. Onunla ilgili anıları anlatmıyorum.. Dün "aşk'a" kadeh kaldırdım..
Onu özlüyorum ama hak ettiğim değeri bulmaya kararlıyım aşk konusunda. Bu onunla değilse, başka biriyledir. 7 değil 70 yıl da geçse biriyle, bu böyledir!

Diğer bir konu; hayatta olmak istediğim yer ile ilgili..
Hayallerime yürüyorum. Bu beni mutlu ediyor. Yasemin Mori'nin de dediği gibi: yoksun, nedenin yoksa! Ve sanırım benim nedenim; hayal ettiklerim!
Yeni projeler üretiyorum. Dikkatimin dağılması malum konu içinde işime yarıyor..

Annemin işiyle ilgili yardım ediyorum. Annemin gözlerindeki, gurur duyan ve sevmeye bile kıyamayan o bakışta şarj oluyorum...

Uzun zaman sonra bugün eve gelirken, kendime hediye aldım. Eskiden çok yapardım. Değerimi unuttuğumdan beridir yapmıyordum..
Her şey tek bir şeyi unutmakla başlıyor.. sonra her şey birer birer unutuluyor..
Ve zaten insan, unutan demek..

Huzurla
Gabriel.

7 yorum:

özgür dedi ki...

çok içten, çok beğendim..
aşık olmamış bir insan olarak bile etkilendim...
umarım hak ettiğin istediğin ne varsa hepsini yaşarsın..

cimcimecce dedi ki...

sevgili gabrielciğim:DDyine mükemmel yine mükemmelll insan nisyandan gelir..yine duygularıma tercüman olmuşsun;)

Adsız dedi ki...

@ özgür: Aşık olmadın mı gerçekten? şanslı mı desem şanssız mı bilemedim şimdi.. Ve teşekkür ederim;)

@cimcimecce: benim en sevdiğim oyuncağımın - ki kendisi odamın baş köşesinde hala- mavi saçlı bebeğimin adıdır cimcime. Her yorumunu okuduğumda sanki o bir şey söylüyor gibi geliyor:))
Hem aynı şeyleri hissediyoruz hem de kendimizin tek ve özel olduğunu iddia ediyoruz. Ne tatlıyız:)))

cimcimecce dedi ki...

öyleyiz bence de:D bebeğin dile geldi :P

...QueeN... dedi ki...

sunu anladım 5 gün oldu,,,ve günleri saymayı bıraktım,,bugün günlerden neydi onu bile unuttum,,bazen kalp kırıklıkları yüzünden sevdiğimizi zannediyoruz,,,çok teşekkürler,,,şu an içimde bulunduğum durumu daha iyi anlatamazdı heralde,,,

MasqoT dedi ki...

> '' ..bazen kalp kalp kırıklıkları yüzünden sevdiğimizi zannediyoruz..'' vay anasını QuueN yaa, bu nasıl bir tespittir böyle,harika yaa..vallaha doğru.. ;)

Adsız dedi ki...

hep daha iyisini bulacağımızı söylüyoruz..
ya bu unutmaya çalıştığımız hayatımızın aşkıysa??