kurşunların gözyaşı

Bugün yaralı bir şehirdeyim.Eşsiz bir güzelliği var buranın,anlatılmaz bir büyüsü.Gördüğüm,işittiğim her şey hayalden ibaret gibi…Masallarda olur ya işte öyle birşey bu...

Attığım her adım, baktığım her yer yıllar öncesine götürüyor beni.Gözlerim gördüğü,kulaklarım ise işittiği her şeyi ifade edebiliyor.Ne var ki kalbim bir türlü anlam veremiyor hissettiklerine.Böyle bakarak olmayacak diyorum ve bir bilenden dinlemek istiyorum bu şehrin tılsımını…Yaşlı ve nur yüzlü bir amcaya götürüyorlar beni.oturup pür dikkat dinlemeye hazırım.Amca başlıyor konuşmaya,o arada çisil çisil yağmur atıyor üzerimize.Yağmur altında ilk kez bu kadar titrediğimi hissediyorum.Bu da bir soru işaretiydi benim için…Beni bu kadar titreten neydi? Bey amca bir ara susup
titreyişimi izlercesine süzdü beni.Sonra da ‘ Evlat! Bu damlalar sandığın bir yağmurdan ibaret değil.’dedi.Bu sözden  pek bir şey anlamamıştım.Merakla dinliyor ve anlamaya çalışıyordum.Amca yine susarak biraz beni biraz da yağmuru seyretti.Sonra devam etti;

‘Bak evlat, burada yıllar önce ne kanlar döküldü ve bilir misin ne yiğitler can verdi.Ah şu toprağın,şu yolların ,
eski taşların,duvarların dili olsa da konuşsa kim bilir neler anlatırlardı.Onlar anlatmasa da bize o günleri hatırlatan birşey var tabiî ki.işte o,gökyüzünden düşen damlalardır.

Bu güzel yurdun güzel insanlarına ne kurşunlar atıldı bilir misin?İşte o kahpe döllerinin attığı o kurşunlar bir gün Cenab’ı Hakk’ın karşısına af dilemeye çıkarlar ve Yüce  Yaradan’a ‘Ya Rabbimiz bizleri her zamanki gibi emredilen yere göndermek üzere hazırladılar ve acımasızca hedeflere yolladılar.Gittiğimizde anladıkki girdiğimiz bedenler meğer iman dolu yüreklermiş.Ey Rabbimiz sana yalvarırız bizi affet.O iman dolu yürekler, o cesur insanlar da bizi affetsin…’ diyerek ağlamaya başlarlar.İşte düşman kurşunlarının Rabbimize yalvarırken akıttığı gözyaşları o gün bu gündür bu şehre yağmur olup düşer...

 Esra