Erteliyoruz yaşamları,yaşanmamışlıkları...Vazgeçiyoruz hemen,diretmiyoruz..
Ben istedim ama ... demekle yetiniyoruz..
Payımıza düşen ise hep istemek ama asla elde edememek...
Belki de elde etme fikri korkutuyor bizi..
Bir adım ilerisini hesap etmek yoruyor, ürkütüyor.
Oysa istemek ne kadar kolay ve hesapsız...
İstediğimiz o şey her neyse mutlu olmam için şart diyoruz.
Bir yanımız 'bunu mutlaka başarmalı,hayata geçirmelisin' derken,diğer yanımız ' evet çok istiyorum ama o çok istediğim şeyi elde ettiğimde ya düşündüğüm kadar mutlu olamazsam ?
En iyisi ben istemeye fakat hiç birşey yapmamaya devam edeyim ' diyor...
Bu ikilem arasına sıkışıp,korkan yanımızın ağar basmasına göz yumarak , bir adım ileri gitmekten alıkoyuyoruz kendimizi...
Mucizevi bir varlık olduğumuzu unutup,aciz rolüne bürünüyoruz.
Korkularımızla hayatlarımızdan oluyoruz...
Beynimiz bize oyun oynuyor,oysa hayat sahnesinin başkahramanı olmak varken,
NEDEN erteliyoruz hayatımızı?
- Rabiş -
5 yorum:
bu muhteşem ama:) bravo!
> Bence de çok güzel.. Sınıf öğretmeni değil de sanki yaşam koçu gibi yazmışsın.. ;)
Ertelerız once sonra da hayat'a gec kaldıgımızı vurgular dururuz..yaşam biz istesekte istemesekte akıyorsa nehrin suları misali varsın alsın bizide sonunda sürüklenmek olsada !!keşke bu kadar basit bakabilseydik ama herzaman keşkelerimz ertelenmişliklerimiz vardır.. cok guzel bir yazı olmuş tebrikler :)
teşekkürler arkadaşlar :)
hayatımızı tereddüt ve seçimlerle devam ettiriyoruz..kötü olansa yaptığımız seçimler ve sonuçsuz kalan tereddütlerden vakti geçince pişman olmamız..Oysa hayat ne bu kadar çok yanlış seçim yapacak kadar ne de tereddüt yaşayacak kadar uzun... çok hoş olmuş:))
Yorum Gönder