gitti ama..

Başka yerlere yazmaktan kendi blogumu boşlamaya başladım.

Sanırım çalışmaya başlayınca evini boşlayan kadın tribi bu..

Üzgünüm aslında ben. Gerçeğe en yakın ilişkim bitti. 

Ne demek gerçeğe en yakın? Daha önce şakalaşıyor muyduk yani?

Daha önce daha hayalperesttik diyelim.. Birde yaş nedeniyle daha aşkım kuşum böceğim ilerliyor aşklar.. Ailenin verdiği haftalıkla cafelerde tozmak ve öpüşüp eller sırılsıklam olana kadar bırakmamak eskilerdeydi..

Şimdilerde kendi biriktirdiğin parayla onun olduğu şehir'e gitmeye, bir kaç gün de olsa görmeye çalışmakla geçti zaman..

Ve hatta, "evlenir miyiz?" soruları gündeme geldi..

Bunun için planlar yapıldı..

Ve içimdeki canavar uyandı. Her şeyi zora soktum. Bilerek, görerek ama engel olamayarak..

Kendime hakim olamadım. 

Gitti.

Şimdi derinlerden biliyorum; geri gelecek..

Ama birbirimize söylediklerimizi ne yapacağız? Duymamış gibi mi davranalım??

Kalplerimiz de kırılmamış gibi davranır olmazsa..?! 

Birazdan salsa'ya gideceğim. Gidip, her şeyi akışına bırakmaktan başka çarem yok, isteğim de!

Ama kalbim kırık atıyor ya, en çok ona üzülüyorum.

Oysa iki iyi insanın mutlu olmasından daha çok ne ister bu evren?

Bilemiyorum. Büyük plan ne ve şimdi hangi sahneyi oynuyoruz bilemiyorum. Bildiğim tek şey; "o"na susadığım ve "o"nun benden hayli uzakta olduğu.. Bana doğru akmaya başlasa bile bana gelene kadar biteceği.. 

Ya bu sahne derhal bitmeli ve sahne düzeni değişmeli, ya da sahne sonunda oyunculardan biri seyircilere selam çakıp inecek sahneden..!

Gab.