22 Haziran 2010 Salı

yazamamak


‘Yazmak’ ne güzel bir eylemdir rahatlatan insanı
Sert duyguların,en mutlu anların bir portesi gibi her anı bütünleştiren
Sürekli yazan insanlar için nefes olmuştur ;
Bir an dahi nefessiz kalamazlar yazamadan duramayacakları gibi…
Kimi insanlar için oldukça basit bir eylem sanılır, heceleri birleştirip kelimeler oluşturarak onları da cümlelere dökmek.’Ne var ki bunda kağıdın kalemin olsun herkes bir şeyler yazar’ derler. Ha öylemi madem bu kadar basittir bu duyguda niye kağıt kalem yada günümüz kalemi klavye başında bu kadar zorlanır insan . ‘Hadi oradan’ demek gelir içinden ama işte kolay kolay diyemezsin. ‘öylemi al sana kağıt al kalem hadi bana yaz şuan ki duygunu’ desen hayır adam duygusunu ifade etmeyi bırak mimiklerine dahi indirememiş bide gelmiş ‘yazmak mı ha kolay iş canım o’ der.Oysa hiç de öyle değildir.Hele ki bizim gibi bir toplum için nerdeyse imkansızdır ne kadar kabul görmese de bu geçer.İnsan olarak henüz kendi duygularımızla karşılacak kadar cesur bile değilken onları ifade edebilmek için kelimelerle süslemek sanırım deve hendek gibi bir olay...Geçersin klavyenin başına çok hoş bir duygu yaşıyorsundur onu dökmek paylaşmak istersin sen gibi hissedenlere ayna olmak ve beraber parlamak istersin ama aynı şeyleri yazamasın o an geçitler ruhunda dalgalanır anlatmak istediklerin o kadar derindir ki sözcükler sığ kalır. Basit şeyler anlattığını düşünür yeniden yeniden düzenler her heceyi irdelerde yinede yazdığını beğenmezsin. Bir an gelir ki en güzel kelimeler parlar gözlerinin önünde hani o çizgi filmlerindeki dolar işaretleri gibi birden:) Harıl harıl aktarmak istersin hepsini uçuşmadan,tabi ne kadarı kalır o değişik bir terazi işidir.eninde sonunda ortaya bir şeyler çıkar ve o aslında en büyük başarındır birileri begenmedim desede sen begendin ve aktardın ya gerisini düşünmesin. Artık yaşadığın sıkıntıdan ,mutluluktan ,korkudan,acıdan kurtulmuşsundur ve önemli olan da budur.Şimdi kıyaslamak lazım yazamamak ne kadar acı bir durumdur ki içinde kalır tüm duygular platonik aşk gibi konuşamaz hissettirir insana.Sanırım bu iyi bir dilek ve son olacaktır ‘ellerimiz klavyede başı boş kalmasın AMİN’:)

5 yorum:

MasqoT dedi ki...

> Ne güzel de ifade etmişsin... ;) (Y)

Obsesif Kompulsif dedi ki...

Kendi vahim durumum :) Sagolun efenim ;)

cimcimecce dedi ki...

bir süre sonra alışkanlık oluyor dediğin gibi yazmaya alışmış insan için yazamamak nefessiz kalmak gibi bir şey..umarım uzun sürmez..

Obsesif Kompulsif dedi ki...

Kesinlikle öyle:( bende öyle umuyorum :)

Aysun dedi ki...

Ne kadar kolay gelse de o kadar zordur gerckten.Yazı yazmak,yazılanı okumak onu anlamak,onu hissetmek hepsi o kadar zor we hendeklidir ki bu yüzden hep anlamamayı tercih ederiz en kolayı ne de olsa odur :D